Grote Prijs van Twente

Oldenzaal - 1 oktober 2011


In de middag strijken we neer in een hotel in wandeldorp Tubbergen. Het is zo mooi weer en eventjes twijfelen we. Zullen we spijbelen? Helaas de wandelschoenen zijn we vergeten. We nemen op het terras nog een drankje samen met onze vrienden Hans en Belinda. Die overnachten ook in hetzelfde hotel. Helaas doen ze niet mee in Oldenzaal. Ze komen ondanks de blessure van Hans toch naar wedstrijd om ons te steunen op de wedstrijd. Die hebben we wel nodig want allerlei omstandigheden vormen voor ons nu een extra handicap. Fijn dat Hans ons dan toch op scherp weet te zetten. Enigszins eigen belang kunnen we ook niet helemaal uitsluiten. Halverwege de wedstrijd wordt al de suggestie gedaan voor een appeltaart als wij eerste zullen worden. Hahaha, dat moeten we eerst nog maar zien.

De klasse S1B is de afgelopen wedstrijden echt een mooie klasse geworden. Veel paren op de vloer en ook sterke onderlinge concurrentie. Tja, veel paren kent ook een nadeel. In de voorronde schiet het maar niet op. Bij de Engelse wals valt het nog wel mee maar met de overige dansen wordt er een behoorlijk beroep gedaan op creativiteit. Naderhand zien we dat alle crossen binnen gehaald zijn. We hebben het goed genoeg gedaan.

De halve finale gaat beter dan de voorronde. Behalve weer de Quickstep. Eigenlijk was ik blij dat er een hapering in de muziek zat en we met z'n allen weer opnieuw konden beginnen. In deze ronde was het voor de jury ook weer duidelijk, wederom alle crossen gekregen.

De finale beginnen we niet sterk. Eigenlijk zijn we wel blij dat de Engelse wals gestopt wordt. Helaas is de reden niet zo leuk. Bij één van de dansers ontstaat kramp. Dat hadden we liever anders gezien. Maar voor ons betekende het opnieuw beginnen wel even wat beter starten in de finale. De focus wisten we in de finale te houden en het loopt best goed tot de quickstep. Blijkbaar is het voor het Edwin een “Bad-Quickstep-Day”. Laten we het zo zeggen: de finale was nog het beste.

Voordeel van hogere klassen is dat de prijsuitreiking ook snel na de finale komt. En Hans staat al te glunderen. Hij ziet kansen voor een appeltaart. Het wordt spannend als we samen met een ander paar staan te wachten op het verlossende antwoord … wordt het appeltaart of twee promotiepunten? Tja, wordt het gelukkig of jammer? De appeltaart gaat aan de neus van Hans voorbij. We hadden het kunnen weten. Wij hebben een abonnement op tweede en derde prijzen. Maar het was een zeer close finish. Wij hadden de Engelse Wals en de Tango gewonnen en de nummer 1 had de Slow Fox en de Quickstep gewonnen. Gelijke stand en uiteindelijk moest overall score uitsluitsel geven over wie nummer 1 wordt. Maar met deze tweede plek zijn we ook erg blij.

We drinken na de tijd nog eentje op de uitslag en hoeven dan niet meer zo lang te rijden om in bed te duiken. Niet al te lang slapen want de volgende dag staat er weer een les gepland bij Jörgen Hultermans. We gaan weer hard werken want die eerste plek lonkt.

Met dank aan Willem Broekstra hier wat bewegende beelden van deze wedstrijd:

Finale Senioren 1B